پراكنده هاي يك ذهن در هم

اولش بنا بود چند روز پيش بيايم اينجا براي روز دختران بنويسم. ديدم زشت است، آدم روز دخترش اينجا بنويسد، متأسفست براي وجود روز دختران، براي اين همه روز و هفته و ماه و سال رنگ به رنگ، كه اصلا بيزارست از همه مدارس دخترانه، بدش مي آيد از خانم بودن با قيافه عبوس و درهم و …
دلش مي خواهد همه روزها مال همه بنده هاي خدا باشند، دخترانه، پسرانه و زنانه، مردانه هم نشوند، ديگر
بعدش هم نويسنده اين وبلاگ تا اطلاع ثانوي تعطيل است.
تازه از خماري كنعان جان نيمه سالم به در برده، نشسته ساعتها را تماشا كرده، آنهم بدون حضور ديگران و جوري درهم بر هم شده كه سرهم شدنش اين بار جدا بعيد به نظر مي رسد.
هر كاري مي كند نگاه خالي ويرجينيا ولف و خانم دالووي دست از سرش برنمي دارد، چشم هاي پر از استيصال آن يكي خانم دالووي هم همينطور. (كلاريسا را ريچارد، يك جايي خانم دالووي خطاب مي كند).
دلش جيب هاي بزرگ پر از سنگ مي خواهد و يك رودخانه آرام كه دقيقا صحنه آخر را تجربه كند و شايد هم برنگردد.
تازه عصباني هم هست، يك روزنامه وزين با كلاس پر تيراژ فيلاني برداشته يكي از نوشته هايش را كاملا بي نام و نشان گذاشته توي سايتش، تيترش را عوض كرده، دوخط از سر و ته و وسطش زده و شده لابد اندازه مورد نظر، مخ نويسنده هم بس كه فكر مي كرده، دارد اشتباه مي بيند و نه بابا و اينها امكان ندارد! سوت كشيده، خوب خجالت دارد ديگر! اصلا صد رحمت به ديگران كه لااقل تك پاره اش نمي كنند، بقيه اش پيشكش (مال اينجا نيست البته)
بعد هم يك مطلبي خوانده در مورد ارزش غذايي يك چيزي كه هم پر انرژي است و خوبست براي ورزشكارها و كالري دارد هوارتا، هم اينكه سفارش شده هر چقدر دلتان مي خواهد، بخوريدش كه چاق نمي كند، اصلا جايگزين همه مواد غذايي مي تواند بشود، جل الخالق !!!!
اين هم لابد تبليغ يك ماده غذايي است، به روايت صنفش، كارشناس مربوطه هم احتمالا نابغه بوده و مطلب سر از جايي درآورده كه نبايد، حالا برويم پيدا كنيم پرتقال فروش را !!!!

پ.ن: خودكشي نمي كند البته